Ah, siz kızlar.

   Selam kızlar.

   Selam beni seven kızlar. Ya da sevdiğini zanneden kızlar. Aslında hiç sevmeyen kızlar.

   Aslında haklısınız. Ben siz olsam ben de kendimi sevmezdim. Çünkü sizin gibi değilim. "Sen kız değil misin ehehe" dersen sapına kadar kızım, ama erkek gibi kızım. Ne derler, kız oğlan kızım.

   Sorunum şu ki; sizden biri olamıyorum. Sizi kıskanmıyorum. Aslında bu bi sorun da değil bana göre. Sizin adınıza konuştum.

   Ne bileyim mango'daki kıyafetleri konuşmak, makyaj, kıl-tüy, "ayy berk bana bugün çok güzel olmuşsun dediiii", "ya yine cevap vermediii :(" muhabbetleri yapmak gerçekten çok sıkıcı. Zaten bu muhabbetleri yapamıyorum. Ya bi kere alışverişe çıkıp ihtiyacınız olmayan şeyleri ne diye alıyosunuz ki? Çok mu zenginsiniz yani nedir? Ayrıca ben yoruluyorum ya bacaklarım falan ağrıyo dolaştıktan sonra. Ha ama bak ortak noktalarımızdan biri ayakkabılar. Ayakkabıları seviyorum. Bi dolap olsa yine de alırım gibi geliyo. Evet şimdi sen de herkes gibisin missbonnus.

   Belki de çocukluğumun etkisi vardır böyle olmamda. Küçükken de çok kız arkadaşım yoktu. En önemlisi küçükken benim barbie bebeklerim yoktu. Annemler bebek alırdı da kenara atardım. Allah allah ne yapayım ben bebeği ya oturup muhabbet mi edicem onla. Oyuncak tabak çanak al da bebeğe ne gerek var. Koyuyosun kenara duruyo mal mal. Neyse. Arabalarla büyüdüm ben. Küçük küçük renkli renkli bi sürü arabam vardı. Şimdi tahmin edersin. Şaka şaka bi şey tahmin etmediğini biliyorum. Sadece bu vosvos aşkım da küçüklükten gelen bi şey diyecektim.
 
   Mahallemizdeki çocuklar ip atlayan kızlar ve maç yapan erkekler olarak ikiye ayrılırdı. İp atlayan kızlardan birini dövdüğüm için o grubu pek sevmezdim. HAKEDEN KIZLARA EL KALKAR. Kızın ne yaptığını belki sonra diğer yazılarda size aktarırım. Ben maçların vazgeçilmez kızıydım. Her top oynanmaya başlamadan biri zile basardı ve ben hemen aşağıda biterdim. Ayrıca alman kalesini çok severdim. Tabi onu oynadığımızda biraz daha büyükçeydim, yavaş yavaş abla olmaya başlamıştım.

Dipnot: O zaman da Fenerbahçeliydim.

   Sonracığıma. Bi torba misketim vardı. Misket oynamazdım ama misketleri çok severdim. O kadar değişik oluyodu ki içleri, resmen ilgi duyuyodum. En son bi tane vazonun içine atmıştım onları. Annem sağolsun bi gün atma kararı almış. Öğrendiğimde onun için kavga etmiştik.

   İşte ben böyle büyüdüm. Kızlar diyodum en son dimi. Evet kızlar. Üzgünüm kızlar ama erkek muhabbetleri de, eğlenceleri de, ortamları da bizimkilerden çok daha güzel. Siz bana "çok erkek kafalısın" diyosunuz ya, çünkü çoğu erkek sizden daha mantıklı.

   Eğer aranızda benim gibi kızlar varsa bence çok iyi arkadaş olabiliriz.

   Selam Kızlar.

(Aslında bi tane de şarkı ekleyecektim ama daha blogta yeni olduğum için beceremedim. O yüzden size böyle bi şey hediye ediyorum: http://www.youtube.com/watch?v=MCRzq-s9YdI )